گریه کردم گریه هم اینبار آرامم نکرد
دارو خوردم دارو مرفین دار آرامم نکرد

           
با خیالت راه رفتم در اتاق خالی ام
عکس های مانده بر دیوار آرامم نکرد

           
شعر خواندم شعر گفتم صد غزل ، صد مثنوی
عشق و شعر و دفتر و خودکارم آرامم نکرد

 خواستم یکبار دیگر دل ببندم شاید او
دل سپردن از سرِ اجبار آرامم نکرد

                       
خسته بودم چشم هایم نای خوابیدن نداشت
فکرهای تا سحر بیدار آرامم نکرد

                               
خسته بودم از خودم از زندگی از شعرها
خسته بودم چای با قهوه آرامم نکرد

         
عاقبت دل کندم از دل بستن و چیزی به جز
سر سپردن به طناب  آرامم نکرد !

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: